Ottawa, 18 maj, 2020 roku

Czcigodni Księża i Siostry Zakonne,

W 100 rocznicę urodzin Ojca Świętego, Jana Pawła II warto sobie uświadomić jego niezwykle bogate i przepojone humanizmem nauczanie pogłębiające naszą wiarę, wzmacniające wartości religijne, kulturowe, ale także przemyślenia i drogowskazy moralne w sprawach społecznych i politycznych.

Trudno sobie wyobrazić Polskę ostatniego ćwierćwiecza dwudziestego i XXI wieku bez Jana Pawła II. Jako pierwszy po kilku stuleciach Papież niebędący Włochem, stał się on najsłynniejszym Polakiem w świecie.

Nie bez słuszności widzi się w Janie Pawle II współtwórcę Solidarności, duchowego inspiratora i współtwórcę nowego porządku wolności w Europie po roku 1989.

Sejm RP w uchwale ustanawiającej rok 2020 Rokiem Św. Jana Pawła II zwrócił uwagę, że Ojciec Światy JP II zajmuje szczególne miejsce w historii Polski i Europy, a jego zdecydowane upominanie się o prawo naszej ojczyzny do wolności wśród narodów Europy były czymś wyjątkowym i zasługuje na szczególne upamiętnienie. Jego praktyczna obrona praw naszego narodu uczyniły Ojca Świętego najważniejszym z ojców niepodległości Polski.

W tekście uchwały Sejmu przypomniano, że w czasie pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w 1979 r. rozpoczął się proces, który zaowocował powstaniem ˝Solidarności˝, wyzwoleniem narodu spod panowania komunizmu i odbudową jedności Europy.

„Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża wdzięczność i oddaje hołd Wielkiemu Papieżowi św. Janowi Pawłowi II, który sięgając do źródeł chrześcijaństwa uczył nas otwartości, wyrozumiałości, ale i odwagi w obronie wartości chrześcijańskich, na których oparta jest Polska i Europa. Niech nauczanie i wielkie dziedzictwo, które pozostawił św. Jan Paweł II będzie dla naszego narodu wciąż inspiracją do budowania Polski wolnej i sprawiedliwej” – napisano w dokumencie.

18 maja 2020 r. obchodzimy stulecie urodzin Karola Wojtyły, naszego wielkiego rodaka zasłużonego w walce o wyzwolenie Polski spod jarzma komunizmu. Życiową misją papieża była walka o godność i szacunek każdej istoty ludzkiej, czemu wielokrotnie dawał wyraz w swoich encyklikach. Nazywany „papieżem pielgrzymem”, odbył 104 podróże duszpasterskie do każdego zakątka świata. W swoich homiliach otwarcie krytykował kapitalistyczny wyzysk człowieka przez człowieka, apelował o pokój i braterstwo.

W swą papieską posługę adresowaną do całego Kościoła, a poprzez Kościół do ludzkości, papież Wojtyła wpisał również wyjątkową służbę dla swojej Ojczyzny. Chociaż służba ta miała doniosłe konsekwencje polityczne, realizowała się najpierw w porządku kultury w sensie jej duchowości i głębokiej myśli społecznej.

Jan Paweł II rozwijał bowiem bogatą, złożoną z wielu wątków, refleksję dotyczącą chrześcijańskich humanistycznych treści kultury narodowej, przedstawiając w ten sposób oryginalną – zakorzenioną w autentycznym realnym doświadczeniu dziejowym – interpretację polskości.

O duchowej substancji narodu, a więc o jego tożsamości w dziejach, stanowi kultura. Fundamentem narodowej kultury Polski jest chrześcijaństwo. Jan Paweł II bynajmniej nie twierdzi, że w kulturze polskiej występują wyłącznie pierwiastki chrześcijańskie, głosi natomiast, że to chrześcijaństwu przypadła rola uformowania polskiej tożsamości, i, co więcej, proces ten wcale nie jest zamknięty.

Miłość Ojczyzny jest miłością społeczną ludzi, którzy tworzą dobro wspólne. Strukturę dobra wspólnego Ojczyzny charakteryzuje z jednej strony kultura, stanowiąca o trwaniu i przetrwaniu narodu wobec dziejowych prób, a z drugiej państwo. Jan Paweł II, nie negując znaczenia państwa dla tożsamości narodu, prymat przypisuje kulturze; głosi on tezę o suwerenności narodu przez kulturę.

W dniu 100 rocznicy urodzin Wielkiego Polaka przesyłam wszystkim księżom, zakonnikom i siostrom zakonnym posługującym wśród Polonii i innych grup etnicznych w Kandzie wyrazy największego szacunku, uznania za trud, pracę i modlitwę.

Szczęść Boże.

Andrzej Kurnicki

Ambasador RP